21 Ağustos 2017
Milli Anlar (I)
20 Ağustos 2017
Eski Türkiye-Yeni Türkiye
19 Ağustos 2017
Kuzey Kore: Nükleer Savaş Büyüsü
17 Ağustos 2017
Tevil
16 Ağustos 2017
İbn Haldun
14 Ağustos 2017
Gerilim Sarmalı
13 Ağustos 2017
Ölüm Üzerine Düşünceler (IV)
11 Ağustos 2017
Popülizm (V): Post-truth
09 Ağustos 2017
Vicdan (II)
03 Ağustos 2017
Evrensel Hukuka Karşı Şeriatın İhyası
21 Temmuz 2017
IŞİD: Yükseliş ve Düşüş
17 Temmuz 2017
Arkadaşlık
15 Temmuz 2017
Buralar Hoştur
29 Haziran 2017
Uzak Bir Diyardan Terör Gerekçeli İstibdat Manzarası
28 Haziran 2017
ABD’ye Özgü Kavramlar Sözlüğü – “Bail Bondsman / Bounty Hunter”
25 Mayıs 2017
İran’da Ruhani’nin İkinci Dönemi: Artan Beklentiler, Muhtemel Riskler
31 Aralık 2016
Annus Horribilis'ten Annus Mirabilis'e?
25 Ekim 2016
Rusya ve ABD: İki Güç, İki Rejim Tipi
23 Ekim 2016
Musul
14 Ekim 2016
Kürtler, Araplar ve Sınırlar
06 Ekim 2016
Geçmiş “Olur Biter!”
26 Eylül 2016
Nihat Tuna'nın Ardından
25 Ağustos 2016
Gollum ve İtirafçılar
17 Aralık 2015
Özdevlet
Filmde Nükhet Seza’nın öncelikle yeğeni Yekta’ya aktardığı bir anlatı nehri olduğunu görürüz. Nükhet Seza, bir müzik kutusu gibi kapağının açılmasını bekler sanki. “Babam Sırrı Bey,” der, “anlatmalı ya,” der, “Çamlıca,” der, “köşk,” der ve devam eder. Hep aynı şarkıyı çalıyormuş hissi uyandırır. Fakat başka başka meselelerin anlatısıdır bunlar.
18 Ağustos 2017
Nihayetinde Mann, Almanya’nın “emblamatik” yazarlarından. Goethe ve Schiller’den sonra Al-man Geist’ını böyle bütünlüklü yansıtabilen bir başka yazar olmayabilir. 1936’da bir mektubunda “Wo ich bin?” sorusuna “Ist Deutschland” şeklinde cevap verebilecek kadar bağlı ülkesine. Ama kaba bir milliyetçilik yapmıyor asla. Onun Almanya’sı biraz Joyce’un İrlanda’sı veya Pasternak’ın Rusya’sı gibi.
Kolombiyalı edebiyatçı Gabriel Garcia Marquez’in 90 yaşındaki gazeteci kahramanı, “Yazınız nerede?” diye soran yazı işleri müdürüne, “Bu defalık yok,” demişti, “bir kez olsun anlayış gösterin. O kadar zor bir gece geçirdim ki, sabah kalktığımda kafam sersem gibiydi.” Canı fena halde sıkılan yazı işleri müdürü ekşi suratıyla karşılık vermişti, “Öyleyse onu yazmalıydınız!"
15 Ağustos 2017
“Akıl yürütme biçimi” olsa olsa en fazladan bir felsefi ekolü tanımlamaya yarayabilir, bir bilimi değil. Oysa Evrim kuramıyla anlaşılan muazzam bilgi ve pratik birikimi, pekâlâ bir bilimdir ve bilimin dik alasıdır. Bugün fizik, kimya gibi temel bilimlerin ne kadar geniş bir ampirik tabanı varsa, Evrim kuramının da en az o kadar vardır.
Le Guin, Zihinde Bir Dalga’nın “Benim Kütüphanelerim” parçasında, okuma eylemini şöyle kelimelere döker: “Kelimeler okyanusuna dalmak, aklın geniş tarlalarında aylak aylak dolaşmak, muhayyile dağlarına tırmanmak…” (s. 38). Cümlenin üzerini biraz kazıdığım, biraz da aklımdakileri kattığımda, iyi bir okuma deneyimi için, iyi bir kitabın ve yazarın, “kelimeleri, aklı ve hayal gücünü” maharetli kullanabilmesi gerektiğini söyleyebilirim.
Hemen hemen herkesin “Rus klasiklerini okumuş” olması olarak da adlandırılan bilindik bir klişenin mevcudiyetine rağmen Rus/Sovyet kültürü, sanatı, edebiyatı hakkında bu kadar az bilinmesi de ironiktir elbette. Diğer taraftan da, gelişmiş bir bilim ve sanat geleneği olan coğrafyalar ise hemen hemen iki asırdır bilimin ve sanatın birleştiği uzam olan bilimkurgu ile iştigal etmektedir.
10 Ağustos 2017
“Bugün birinin eğitim düzeyi ile tanımlanan toplumsal sınıf, sayısız sanayileşmiş ve piyasa mantığının giderek yükseldiği ülkelerde, tek başına en önemli toplumsal yarılmaymış gibi görünüyor. Tam bu sırada bakıyoruz, Demokrat Parti “kadınların ittifakı, Afro-Amerikalılar, Hispanikler, çevreciler ve LGBT topluluğu gibi ekonomik odağını kaybetmiş kimlik politikalarının partisi konumunda”.
07 Ağustos 2017
Bir fotoğraf makinam olsaydı, Kenan Paşa’yla Çavuşesku geçerken fotoğraflarını çekerdim, diye düşünüyorum. Bu ikisinin örnek alınacak, çok sevilecek, makbul insanlar olduğunu zannediyorum. Öğretmenler, bayrak sallayarak sevgi gösterisinde bulunmamız için bizi –binlerce ilkokul öğrencisini– bir cumartesi günü bir araya getirdiğine göre, Kenan Paşa ve onun sevgili dostu Nikolay Amca çok iyi, çok güzel, çok doğru kişiler olmalı.
05 Ağustos 2017
Bugünün şartlarında futbolcuların kazandığı paralar, hayat standartları ve buna karşın özellikle de ülkemizde yetişen çoğunun bitmek bilmez kibirli ve görgüsüz halleri düşünüldüğünde futbolculara karşı bir empati geliştirmek çok zor olsa da, yazarın oluşturduğu bu argümanın hakkını vermek gerek. Ayrıca, bu kitapta bir edebiyatçının imzasının olmasının da önemli olduğunu belirtmeliyim...
01 Ağustos 2017
Üç sene önce Kant’ın “Aydınlanma Nedir?” başlıklı makalesini okuttuktan sonra üzerine yazı yazmamız istenmişti, ben de cahil cesaretiyle olsa gerek Kant’ın “eleştirini dışarıda yap, işyerinde işini” anlamına gelen cümleleri okuyunca ya da o cümlelerden böyle bir anlam çıkarınca verip veriştirmiş, işyerinde gerekirse işi durdurarak eleştirinin yapılması gerektiğini, aksi takdirde gelişmenin olmayacağını örnekleyerek açıklamıştım.
30 Temmuz 2017
En son Crans-Montana’da gerçekleştirilen ve yine hiçbir olumlu sonuca ulaşmayan görüşmelerden sonra, yöntem tartışması yeniden ve daha yoğun şekilde başlamaya meyyal görünüyor. Peace Research Institute Oslo (PRIO) Kıbrıs Merkezi’nin kıdemli araştırmacılarından Mete Hatay, bu konuya kafa yoran, “adım adım çözüm” yöntemine geçilmesini savunan ve bu tartışmada Kıbrıs’ın kuzeyinde başı çeken önemli isimlerden biri…
29 Temmuz 2017
Kıbrıs meselesi, mazisi ve bugünüyle Türkiye’de pek bilinmeyen, dahası akademik ilgiye de mazhar olamayan bir mesele… Arada bir, “Kıbrıs’ı satıyorlar!” diye feveran eden birkaç kişi olmasa, muhtemelen Annan Planı döneminden bu yana Kıbrıs’ta yürütülen müzakere süreçlerine dair, okur-yazar çevrelerin kahir ekseriyeti de dahil, Türkiye kamuoyunun pek fikri ve merakı da olmayacak.