20 Ocak 2019
Raymond Williams ve Marksist Eleştiri
Kıyamet Arzusu
17 Ocak 2019
Solcu Müslüman da Neymiş!
16 Ocak 2019
Rosa
15 Ocak 2019
Suriye'de Yeni Dönem
09 Ocak 2019
Oedipus Karmaşası (27): Bir Semptom Olarak Oedipus Karmaşası
ABD’ye Özgü Kavramlar Sözlüğü – “Eyalet” (State)
08 Ocak 2019
Youtuber Ünlülüğü: Kanalıma Hoş Geldiniz!
04 Ocak 2019
Memnuniyet Oylaması
28 Aralık 2018
2019: Büyük Belirsizlikler, Cevabı Zor Sorular
21 Aralık 2018
Yeni Türkiye’de Gizli Ceza Yasası
20 Aralık 2018
Zaman Mahlûku
04 Aralık 2018
Sarı Yelekliler: Kaşlar çatılırken
03 Aralık 2018
Popülizm Karşısında Sosyalistler
28 Kasım 2018
Polemiğe Dair
27 Haziran 2018
“Çöktük” Ama Doğrulma Vaktidir
12 Haziran 2018
Türkiye’nin Otoriteryan Siyasal Sistemi Kalıcı mı?
14 Ekim 2016
Kürtler, Araplar ve Sınırlar
21 Ocak 2019
Ataç, dili Türk milliyetçiliğinin bir yönü olarak görmüyordu. Dilimize yerleşen kelimeleri ve devrik cümledeki ısrarı onun olgun girişimleriydi. Fakat ben Ataç’ı asıl şundan dolayı liyakatli bulurum. O da eleştirmen sorumluluğu… Şöyle ki, var olanı kâfi bulmayıp kendi birikimi vasıtasıyla üretmiştir. Ayrıca onun “doğruluğu” da liyakatinin bir çeşit özüdür.
Şansa ya da şansızlığa inanmıyor olabiliriz ama güzel ya da kötü tesadüfler, iyi ya da kötü karşılaşmaların gerçek olmadığını düşünmek pek mümkün değil. Bu anlamda Rönesans İtalya’sında bir sanatçının mekân ve zamanla iyi bir karşılaşması olduğunu söyleyebilirken, Ortaçağ Avrupa’sında heterodoks bir inanan ya da 1915 Osmanlı İmparatorluğu’nda bir Ermeni için aynı şeyi söyleyemeyiz.
18 Ocak 2019
Neoliberal politikalar bir taraftan işçinin, çalışmanın anlamını ve zamanını dönüştürürken diğer taraftan işsizliği yaygınlaştırıp mekânı dönüştürüyor. Kapitalist bir evrende işsizliğin ortaya çıkardığı etki ve zaman ikilidir: Zaman, işsizliğin, yani güneşin görüldüğü pazartesilerin aylak zamanı ile sıkıntının ve yoksulluğun acılı zamanı arasında bölünmüştür. Dolayısıyla Güneşli Pazartesiler’in işten çıkarılan işçileri açısından zaman dönüşmüştür.
Hayatın, içerdiklerimiz ve içerimize aldıklarımız kadar, dışladıklarımız ve dışaırda bıraktıklarımızdan da oluştuğunu söylemeye çalışıyorum. Mühür vurduklarımız kadar, mührü açtıklarımız. Hayatın tekil bir anlamının olmamasından, aynı anda hem karmaşık hem uçucu, hem buruk bir sıradanlığa sahip olmasındaki efsundan bahsediyorum. Bu yüzden içerdiklerimizin yanı sıra, dışladıklarımızın da bir söz ve can gücü var.
14 Ocak 2019
Visegrad dörtlüsü olarak bilinen Macaristan, Polonya, Slovakya ve Çek Cumhuriyeti’nin 2004’te Avrupa Birliği’ne tam üyelikleri ile beraber serbest pazar ekonomisine geçişlerinin de tamamlandığına dair yaygın bir kanı mevcuttu. Özellikle dışarıdan gelen yatırımlar ve küresel likidite bolluğu sayesinde bölgede gayrisafi yurt içi hasıla (GSYH) ve hem şirketlere hem de hanehalklarına sağlanan krediler hızla büyüdü.
11 Ocak 2019
Bu işten rant elde edenlerle de mücadele edelim. Ayrıca sınırsız sorumsuzluktaki, “iyi niyetli”, üstelik bazıları da “hayvansever” olan hayvanlarını terk edenlerin, oraya buraya taşıyanların yol açtıkları bu sorun karşısında hiçbir şey olmamış gibi ortalıkta dolaşmalarına da tepki gösterelim. Tüm bunları ve daha kimbilir neleri, ancak örgütlü olarak, geniş ağlar içinde yapabiliriz.
10 Ocak 2019
Taraftarlar ve kulüp yönetiminin bu yönde çaba göstererek stadyumlarının ve spor komplekslerinin ismini belirleme noktasında irade göstermeleri, Türkiye’de hem futbolun bağımsızlığı hem de sivil toplumun katılımcı demokrasi girişimleri için ileri bir adım olacaktır. Bu sonuç alması çok zor bir süreç ancak bu aşamaya gelmek mümkün olabilirse stadın ve spor kompleksinin isminin belirlenmesinde iki farklı yol tercih edilebilir.
Mutlak ötekinin içinde kıstırılmış aynı’yı ve konuşmanın sürekli kendisini ihlal eden mantığını bu fazlalıkta keşfetmemiz olasıdır. Böylelikle şunu saptamamız söz konusu: “demokratik bir etik” ya da “demokrasi etiği” gibi ideolojiler politik alanı kuramaz, demokrasi tam da bu tamlamaların üstünü kapatmaya çalıştığı gibi anarşisttir/tanımsızdır. Ne demokratik bir etik vardır ne de demokrasinin biricik/sahici etiği.
Özcan’ın eşkıyalık olgusunu incelerken benimsediği ve uyguladığı tarihsel sosyoloji perspektifi öne çıkıyor ancak kitabın okunmasında işaret edilmesi gereken bir diğer izlek, sanıyorum takip edilen felsefi tutum ve onun uygulanması. Yazarın eşkıyalık imgesine ilişkin yaklaşımında eşkıyalık olgusunun mitik üretimini ele alırken bunu iktidar istenci eksenine oturtarak okumasına etki eden yaklaşımı, büyük ölçüde uygulamaya kalkıştığı siyaset felsefesinden besleniyor gibi görünüyor.
02 Ocak 2019
Geçtiğimiz on yıl, kendinden önceki dönemde gözlemlenen yüksek büyüme oranlarının yaygınlaştırdığı bir efsaneyi de yıktı: gelişmekte olan piyasaların (Çin, Hindistan ve Brezilya gibi) büyümesinin gelişmiş ekonomilerden “ayrılması” (de-coupling) ve ondan bağımsız bir hale gelmesi. Bu ziyadesiyle olumlu yaklaşım 2000’lerin çok kısa bir kesitinin, yani 2002 ile 2008 arasındaki zaman diliminin bir sonucu olarak ortaya çıkmıştı.
30 Aralık 2018
Nişan için kıyafet tercihi için yaşadığımız yerde pek seçenek yok. Sadece nişan kıyafeti, düğün elbisesi satan yer de zaten hiç yok. Özel günler için elbise almak isteyen diğer kıyafetlerin yanında nefis körlemesine yetecek kadar az seçenekle idare etmek zorundalar. Benim katıldığım törende gelin kızımızın kıyafeti internetten alınmış.
27 Aralık 2018
Amerika’da İslâmofobiyi bu denli olağanlaştıran bir siyasetçi ironik bir şekilde Müslümanların inandığı bir figürü, Zülkarneyn’i, temsil ediyor. Zira, bozulmuş, rayından çıkmış, tehditlerle karşı karşıya olduğunu düşündüğü bir Amerika’yı tekrar rayına sokacak bir kurtarıcı edasıyla tabanına güven, düşmanlarına ise korku saçan kararlı bir lider o. Üstelik hiç kimseyi dinlemiyor, çünkü bu kadar kişi inanmışken o da kendine inanıyor.