20 Mart 2019
Oedipus Karmaşası (32): "Oedipus hâlâ geçerli mi?" (2)
ABD’ye Özgü Kavramlar Sözlüğü – Yeşil Yeni Mutabakat (I) (Green New Deal)
19 Mart 2019
"Kadıköy'e Gelmeyin!"
Yarışan Aileler
18 Mart 2019
İmparatorluk ve Şizofreni
15 Mart 2019
Tasada ve Sevinçte Bir
Karacaahmet Çevresinde
14 Mart 2019
Saadet Partisi'nin Küçük İmtihanı
13 Mart 2019
Adalet Dairesi
10 Mart 2019
Modern Dünyada Çekiç Sesleri: Friedrich Nietzsche (I)
28 Şubat 2019
Dünya Bizi Sallamıyorsa...
05 Şubat 2019
“Saldırgan Kimlikler” ve Çoğunlukçu Müslüman-Türklük
01 Şubat 2019
Marjinal Türkiye: AKP Türkiyesi Dördüncü Sanayi Devrimi'nin Dünya Çapında Kaybedeni Olmaya Şimdiden Mahkûm
21 Mart 2019
Denebilir ki, hemen her halkın inançları, tarihleri ve gelenekleriyle bağlı olarak bir “yeni günleri” vardır. Türklerin de bu bağlamda kendi nevrozlarından bahsetmeleri anormal bir şey değildir. Nevroz’u Türklere ait bir anlatı olarak görenler, bunu söyleyen, yazan çizenler vardır. Bu bağlamda “bahar bayramına”, “Ergenekon destanına” ve benzerlerine işaret edilmiştir, ediliyor.
Tasmanya Denizi’nin iki yakasında herkesin yanıtını aradığı soru aynı: Nasıl oldu da Avustralyalı Nazi Brenton Tarrant, elli kişiyi öldürmeden önce istihbarat veya polisin dikkatini çekmedi? Tarrant ’ın Yeni Zelanda’da Christchurch kentinde gerçekleştirdiği katliam, her iki ülkeyi de derinden sarstı. Olay, öncelikle Yeni Zelanda’yı şok etti ama Avustralyalıların da uykusu kaçtı.
Hayatında bir Metin Eloğlu şiiri okumamış, hangi şiirin Can Yücel’e, hangisinin Turgut Uyar’a ait olduğu konusunda bir tahmin dahi yürütemeyecek, şiirin yanına kahve görseli koyup bunu upload etmekten zevk duyan fetişist bir okur kitlesinden, yığınından söz ediyoruz. Bunları tespit etmek elbette güç değil. Burada şiir; değeri düşen, sıradanlaşan, diğer paylaşımlardan farkı olmayan bir şeye indirgeniyor.
14 Mart, hekimlerin kendilerinin özel sorunları kadar memleket sorunlarını da dert ettikleri, memleketin sorunlarıyla hekimlik sorunlarının birbirinden ayrılmaz bir bütün olduklarını fark ettikleri bir tarihin de yıldönümüdür: 14 Mart 1919’da tıbbiyeli öğrenciler, tıp bayramını ilk kez kutlama vesilesiyle İstanbul’un işgaline karşı çıkmışlar ve attıkları bu adımla, memleket sorunlarına sahip çıkmanın hekimlerin temel görevi olduklarını vurgulamışlardır.
12 Mart 2019
Doktora tezimin yayımlanmasından sonra Mehmet Emin Alpkan’ın içinde bulunduğu ilişki ağını daha iyi anlamımızı sağlayan bir kitap çıktı: Oğlu Latif Ruhşat Alpkan’ın yazdığı Milli Dava Adamı Mehmet Emin Alpkan. Mehmet Emin Alpkan Konya Taşkent doğumlu. Babasız olarak büyüyor, zor koşullarda yaşıyor. Eğitimini henüz yedi yaşında yarım bırakıyor. Askere gidene kadar kunduracılık, madencilik, seyyar satıcılık yapıyor.
Geçtiğimiz haftalarda, Levent Ünsaldı’nın Burada Ne Oluyor? başlıklı kitabı yayınlandı. Kitap hem yoğun bir teorik teçhizata referans yaptığı hem de ele aldığı karmaşık sosyal konseptleri “biz” alanında sahaya sürdüğü için önemli bir ilgiyi hak ediyor. Bu ufak yazının hedeflediği de bu ilgiyi eleştirel bir dikkatle paylaşmaktan başka bir şey değil.
08 Mart 2019
Az… Çok… Galibiyet… Bu üç kelimenin yan yana gelmesiyle -insanın güç ile ilişkisinden dolayı- galibiyet genellikle çoğunluğun tarafında görülür. Çünkü yaygın kanı çoğunluğun gücü, gücün galibiyeti getireceği üzerinedir. “Azınlığın çoğunluğa galibiyeti” bu kanının aksini iddia ettiği için söz diziminin sonundaki soru işaretiyle(?) beraber aslında bizi bir dizi soru bekliyor; azınlık çoğunluğa nasıl galip gelir?
06 Mart 2019
Kendisine kitabın “bir ilk” ve “ciddi ve zahmetli” bir çalışma olduğu yönündeki düşünceleri için teşekkür ediyor, bununla birlikte (i) “kamu ihalesi denen inceleme nesnesinin ne anlama geldiğini muhataplarına anlatma”; (ii) “kayırma ilişkisinin zaman ve mekân boyutu”; (iii) “kamu ihalelerindeki pragmatik-klientelist ilişkilerin anlamı”; (iv) Kamu İhale Kanunu maddelerinden ikisinin yorumlanması ile ilgili eleştirilerini de madde madde cevaplamak istiyorum.
04 Mart 2019
Egemen bir paradigma, sorunlara çözüm getirmede yetersizliğe düşmedikçe, ilerleme hızlı ve etkin bir biçimde sürüyor. Ancak zaman içinde egemen paradigma alternatifsiz ve sorgulanamaz hale geliyor. Bütün gerçeklik bu paradigmanın sınırları içinde anlaşılmaya başlanıyor. Sorun çözme sırasında ortaya çıkan beklenmedik sonuçlar, tutarsızlık ve uyumsuzluklar, paradigmanın kendisinden kaynaklanan hatalardan çok, sorun çözme ve yöntem hatalarına atfediliyor.
03 Mart 2019
Sinemanın sınırlarında gezinen ya da o sınırları genişleten İmgeler ve Sözcükler, geleneksel görme ve yorumlama biçimlerini zorlayan bir film. Diğer bir deyişle İmgeler ve Sözcükler, sinemaya dair uzlaşımsal içerikler, üsluplar, kanaatler, tarzlar içerisinde yapılandırılan izleyicinin bakışına yabancı bir yerde konumlanıyor. Benzer uzlaşımsal biçimler içerisinde şekillendiği düşünüldüğünde, yorumcunun bakışının da filmi garipseyeceği söylenebilir.
Türk edebiyatında büyülü gerçekçilik ise Latife Tekin ve Nazlı Eray ile anılmaya başlamıştır. Annesinin ölümü üzerine yazdığı Sevgili Arsız Ölüm romanı ve ardından Berci Kristin Çöp Masalları, edebiyat dünyasına yeni atılmış Latife Tekin’i büyülü gerçekçilik ile özdeşleştirmiştir. Daha sonra bu tarzı kullanmayı bırakmış ve post-modern anlatı özelliklerini kullanmaya başlamıştır.
Filmde yerli bir hizmetçi olan Cleo’nun yaşadıklarına tanıklık ediyoruz. Her sabah herkesten önce kalkarak işe koyuluşunu, evin çocuklarını kendi çocuklarıymış gibi şefkat ve özenle uyandırışını, herkes uyuduktan sonra kendine kalan zamanı mum ışığında diğer hizmetçiyle fısıltıyla (anadili olan Mixtec dilinde) konuşarak geçirmesini ve ne kadar çalışırsa çalışsın azar işitmekten kurtulamayışını izliyoruz.